هوش مصنوعی: شاعر در این متن به زیبایی‌های طبیعت در بهار اشاره می‌کند و از آن به عنوان نشانه‌ای از قدرت پروردگار یاد می‌نماید. سپس به بیان دردهای عشق و فراق پرداخته و از انتظار کشیدن برای وصال معشوق سخن می‌گوید. در نهایت، با ناامیدی از رسیدن به معشوق، به دعا و راز و نیاز روی می‌آورد.
رده سنی: 15+ متن دارای مضامین عرفانی و عاشقانه است که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین، برخی از مفاهیم مانند فراق و انتظار نیاز به تجربه‌ی عاطفی بیشتری دارد که معمولاً نوجوانان و بزرگسالان از آن برخوردارند.

شمارهٔ ۴۶۳

سحرگهان سوی بستان گذار باید کرد
تفرّجی به جهان در بهار باید کرد

نظر به قدرت بیچون وی چگونه به جان
به چشم هوش در این لاله زار باید کرد

که گل ز خار برآورد و لاله را از خاک
نظر به صانع پروردگار باید کرد

صبور باش به دردش دلا و دم درکش
نظر به حالت این روزگار باید کرد

نگار چون که به دستم نیامد از هجران
رخم به خون دو دیده نگار باید کرد

چو صبح وصل تو بر ما نمی شود طالع
شب فراق تو تا کی شمار باید کرد

مگر که نوبت وصلش به ما رسد هیهات
گذشت عمر و هنوز انتظار باید کرد

به دامن تو چو دستم نمی رسد چکنم
دل حزین به دعا اختصار باید کرد

چو چشم مست تو گشتیم بی خبر جانا
کزان دو لعل تو دفع خمار باید کرد
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۶۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۶۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.