از بحر غم دلم به کرانه نمی رسد
کشتی وصل ما به میانه نمی رسد

چندانکه آه می زنم از تیغ جور تو
آن تیر آه ما به نشانه نمی رسد

چون زلف دلبران دل سرگشته ام ز غم
آشفته شد چنانکه به شانه نمی رسد

بسیار محنتی به جهان دیده ام ولی
هیچم به درد جور زمانه نمی رسد

یار مرا بسیست چو ما یار در جهان
ما را خیال یار یگانه نمی رسد

چشمم به راه بود که جانان رسد به ما
در گوش جان به غیر فسانه نمی رسد

جانا چو عهد ما بشکستی به دست جور
بر ما تو را گرفت و بهانه نمی رسد

یک دم نمی رود ز غم تو که بر دلم
از آتش فراق زبانه نمی رسد

گفتم به وصل خویش مرا دستگیر باش
گفتا وصال ما به جهان نه نمی رسد

«جهان ملک خاتون»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir