هوش مصنوعی: این شعر از حافظ بیانگر احساسات عمیق عاشقانه و عرفانی است. شاعر از فراق یار قدیمی خود رنج می‌برد، اما با مژده‌ای از باد صبا امیدوار می‌شود که دل یار به سوی او رحیم خواهد بود. او به لطف و رحمت معشوق امید بسته و از دشمنان نمی‌هراسد. شعر با تأکید بر عفو و کرامت معشوق و حضور همیشگی او در دل شاعر پایان می‌یابد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مضامین عاشقانه و عرفانی عمیق است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از صنایع ادبی و مفاهیم نمادین ممکن است برای خوانندگان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۶۵۶

هزار یار نوت گر ندیم خواهد بود
نه چون محبّت یار قدیم خواهد بود

رسید مژده به گوش دلم ز باد صبا
که بر من آن دل مسکین رحیم خواهد بود

اگر نه لطف تو فریاد ما رسد جانا
رخی زرینم و اشکی چو سیم خواهد بود

دلم ز درد فراقت به جان رسید مگر
غذای جان دهنی همچو میم خواهد بود

قرار و صبر به یکباره از دلم بربود
قرار ما ز دو زلف چو جیم خواهد بود

اگر عنایت او در جهان کند نظری
مرا ز دشمن بدگو چه بیم خواهد بود

مگر که رحمت او دستگیر ما باشد
گنه ز بنده و عفو از کریم خواهد بود

اگرچه دور شدی از نظر خیال رخت
درون دیده جان مستقیم خواهد بود

مرا به روز فراقت که از جهان کم باد
سرشک دیده و آهم ندیم خواهد بود
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۵۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۵۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.