سرو سیمینم به تنها می رود
چون به تنها سوی صحرا می رود

سرو نازا بر دو چشم ما نشین
نیست پنهان زآنکه هر جا می رود

دل ببرد و قصد جانم می کند
این چه بیدادست بر ما می رود

قامت او شد بلای جان ما
این سخن دانی ز بالا می رود

گل عزیزش دار امروز ای پسر
زآنکه مهمانست و هرجا می رود

چون برم نام دو زلفش در جهان
این بت مه رو به سودا می رود