هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از عشق و زیبایی معشوقه‌اش سخن می‌گوید و از درد فراق و جذابیت‌های او می‌نالد. او معشوقه را به سرو و گل تشبیه می‌کند و از تأثیر عمیق او بر جان و دل خود می‌گوید.
رده سنی:
16+
متن حاوی مضامین عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا نامناسب باشد. همچنین، درک عمیق این نوع شعرها معمولاً نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی احساسی بیشتری دارد.
شمارهٔ ۶۷۷
سرو سیمینم به تنها می رود
چون به تنها سوی صحرا می رود
سرو نازا بر دو چشم ما نشین
نیست پنهان زآنکه هر جا می رود
دل ببرد و قصد جانم می کند
این چه بیدادست بر ما می رود
قامت او شد بلای جان ما
این سخن دانی ز بالا می رود
گل عزیزش دار امروز ای پسر
زآنکه مهمانست و هرجا می رود
چون برم نام دو زلفش در جهان
این بت مه رو به سودا می رود
چون به تنها سوی صحرا می رود
سرو نازا بر دو چشم ما نشین
نیست پنهان زآنکه هر جا می رود
دل ببرد و قصد جانم می کند
این چه بیدادست بر ما می رود
قامت او شد بلای جان ما
این سخن دانی ز بالا می رود
گل عزیزش دار امروز ای پسر
زآنکه مهمانست و هرجا می رود
چون برم نام دو زلفش در جهان
این بت مه رو به سودا می رود
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۷۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
