من دلخسته در عشقت خرابم
ببرده آتش عشق تو آبم

گرم چون چشم مستت مست خواهی
بده جانا از آن لعلت شرابم

به چشم ساحر و زلف پرآشوب
ببردی ای نگار از دیده خوابم

دوای درد دل پرسیدم از دوست
چنین داد آن طبیب دل جوابم

ز وصلت آب وصلی بر دلم زن
که من بر آتش هجران کبابم

نکردی چاره ای از وصلم ای جان
چرا همچون جهان کردی خرابم

مرا سرگشته می داری شب و روز
از آن چون زلف تو در پیچ و تابم