به درد عشق تو درمان نیابم
ببرد از من به دستان هوش و تابم

ز دست غمزه غمّاز شوخت
برفت از دست باری خورد و خوابم

حدیث عشق رویت با طبیبان
بگفتم خون دل گفتا جوابم

شراب از دیده آرم در فراقت
همیشه از جگر باشد کبام

به چشم شوخ بردی دل ز دستم
چو زلف سرکشت در پیچ و تابم

ز تاب زلف تو شوریده حالم
ز چشم سرخوشت مست و خرابم

ورم پیوسته از غمزه زنی تیر
به جان تو که من رو برنتابم

نگردم از درت تا باشدم جان
نمای از لطف خود راهی صوابم

جهان گفتا ز درد روز هجران
ز دیده خون چکد چون اشک نابم