چو بلبل در هوای گلستانم
که باشم دایماً با دوستانم

اگرنه عشق گل باشد زمانی
نبیند هیچکس در بوستانم

به عشق آن گل سیراب بینی
که با دستان چنین هم داستانم

دلم جز روی گل رویی نخواهد
قسم باشد به روح راستانم

به سرو قامتش گفتم وفا کن
جوابم داد و گفت از راستانم

به دستانم نمی آید به دست او
جهانگیرست حالی داستانم

نگارینا ز روی لطف باری
ز دست غم زمانی واستانم