دل به جان آمد از عنا دیدن
وز عنای جهان بلا دیدن

قطره ای خون بلا چگونه بشد
تا به کی باشد این جفا دیدن

ستم و ظلم بیش ازین نتوان
بر من خسته دل روا دیدن

جور و خواری چنین روا نبود
بر تن زار مبتلا دیدن

جان شیرین تویی و رفته ز تن
جان ز تن چون توان جدا دیدن

بی رخ خوب تو به جان آمد
مردم دیده ام ز نادیدن

ای دل از بخت خویش باید دید
یا از آن یار بی وفا دیدن

این جفاها که می کشی ز فلک
می نباید تو را ز ما دیدن

بی نواییم لازمست تو را
نیک در حال بی نوا دیدن

تو طبیب منی روا داری
خسته ی خویش بی دوا دیدن