نشین به تخت دل ما و پادشاهی کن
بده تو داد دل ما و هرچه خواهی کن

گواه خون دل ماست مردم دیده
تو چشم سوی من و گوش بر گواهی کن

که خون دل به فراقت ز دیده می بارد
ز وصل خویشتنش زود عذرخواهی کن

وگر ز مردم چشمم نمی کنی باور
نظر به اشک چو مرجان و رنگ کاهی کن

منم گدای سر کوی تو دریغ مدار
نظر ز حال فروماندگان و شاهی کن

درین جهان اگرت وصل دوست می باید
بیا و از دل و جان آه صبحگاهی کن