ای جان و جهان توام پناهی
بر جمله جهان تو پادشاهی

بر عشق رخ تو مردم چشم
در دیده ی ما دهد گواهی

خون جگرم ز دیده پالود
معلوم شود ترا کماهی

شرحش نتوان که خود بگوید
خوناب دو چشم و رنگ کاهی

از ناله ما نرفت در خواب
دوش از غم هجر مرغ و ماهی

خواهم شب وصل تو نگارا
وز جور بکن هر آنچه خواهی

در جمله جهان رهست ما را
از ره مگذر چو مرد راهی