هوش مصنوعی:
در این شعر، شاعر صحنه‌ای از طبیعت را توصیف می‌کند که در آن سوسن آزاد با قامتی بلند چمن را می‌آراید. رخسار سوسن مانند لاله سرخ است و شاعر با دیدن آن، به یاد آتش سوخته‌ای می‌افتد که روشن کردن دوباره‌اش درست نیست.
رده سنی:
16+
این شعر دارای مفاهیم نمادین و ادبی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌هایی مانند 'سوخته خرمن' نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۱۷
صبحی به چمن سوسن آزاد بخاست
وز قامت خود صحن چمن می آراست
رخسار چو لاله اش بدیدم گفتم
در سوخته خرمن زدن آتش نه رواست
وز قامت خود صحن چمن می آراست
رخسار چو لاله اش بدیدم گفتم
در سوخته خرمن زدن آتش نه رواست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
