هوش مصنوعی:
شاعر بیان می‌کند که با رفتن بهار (گل)، باید از جهان و مردم کناره گرفت و در گوشه‌ای خلوت با کتاب، معشوق و شراب به آرامش رسید. این متن توصیف‌کنندهٔ انزوا و لذت‌های سادهٔ زندگی است.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، اشاره به 'لب جام' (شراب) نیاز به درک مناسب از استعاره‌های ادبی دارد.
شمارهٔ ۹۷
گل رفت وداع گل ز جان باید کرد
از خلق جهان مرا نهان باید کرد
کنجی و کتابی و نگار و لب جام
درخور چو چنین است چنان باید کرد
از خلق جهان مرا نهان باید کرد
کنجی و کتابی و نگار و لب جام
درخور چو چنین است چنان باید کرد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
