هوش مصنوعی:
شاعر از درد و ناله‌های خود می‌گوید و امیدوار است که این ناله‌ها به گوش کسی برسد که بتواند درد او را تسکین دهد. همچنین، او به این باور می‌رسد که از باغ گلستان محبوبش، هیچ گلی به دست بینوایان نمی‌رسد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاطفی عمیق و نگاهی فلسفی به رابطه‌های انسانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، لحن غمگین و ناامیدانه‌ی شعر مناسب سنین بالاتر است.
شمارهٔ ۱۰۵
این درد مرا مگر دوایی برسد
وین ناله به گوش بینوایی برسد
نی نی غلطم که از گلستان رخش
کی بوی گلی به بینوایی برسد
وین ناله به گوش بینوایی برسد
نی نی غلطم که از گلستان رخش
کی بوی گلی به بینوایی برسد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
