۱۲۹ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۲۴

حسن تو حسد بر مه و پروین افکند
شوری به جهان زان لب شیرین افکند

عطر خوش دلفریبت ای دوست چو اشک
از دیده چرا بنده دیرین افکند
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.