هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از دل خود می‌خواهد که با غم یار (معشوق) بسازد، همان‌طور که گل از دست رفته و با خار باید ساخت. دل در پاسخ می‌گوید که بیش از این تحمل ندارد، اما شاعر به آن می‌گوید که چاره‌ای جز سازش ندارد.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عاطفی و فلسفی مانند غم، عشق، و پذیرش شرایط است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌هایی مانند گل و خار نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۱۶۰
ای دل بنشین و با غم یار بساز
چون گل بشدت ز دست با خار بساز
دل گفت از این بیش نمی یارم ساخت
گفتم چه کنی برو بناچار بساز
چون گل بشدت ز دست با خار بساز
دل گفت از این بیش نمی یارم ساخت
گفتم چه کنی برو بناچار بساز
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
