هوش مصنوعی: شاعر در این بیت‌ها از عشق و دلدادگی به معشوق سخن می‌گوید و آرزو می‌کند که تمام عمرش را در حضور یار بگذراند و به وصال او برسد. او از گل و سرو به عنوان نمادهای زیبایی و استواری یاد می‌کند و عشق خود را به معشوقی که مانند ماه کامل است، بیان می‌کند.
رده سنی: 15+ متن دارای مضامین عاشقانه و احساسی است که درک عمیق‌تر آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای شعری ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۲۰۲

در پای گل و سرو دلم کرد مقام
آوخ چه شود اگر دهد دست مدام

گر عمر شود تمام در حضرت دوست
شکرانه دهم به وصلت ای ماه تمام
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.