هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از تنهایی و بیماری خود می‌گوید و بیان می‌کند که هیچ کس برای کمک به او نیست، جز پزشک که ممکن است با درمانش، کمی تسکین به او بدهد.
رده سنی:
16+
متن حاوی مفاهیم عمیق عاطفی و اشاره به رنج و تنهایی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامفهوم باشد. درک کامل آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی عاطفی بیشتری دارد.
شمارهٔ ۲۰۷
بیمارم و کس نیست که آبی دهدم
ور ناله زنم دمی جوابی دهدم
هیچم به جهان نیست مگر لطف طبیب
کز خون جگر مگر شرابی دهدم
ور ناله زنم دمی جوابی دهدم
هیچم به جهان نیست مگر لطف طبیب
کز خون جگر مگر شرابی دهدم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
