هوش مصنوعی:
شاعر از غم‌های دنیای فرسوده و جفای مردم نادان شکایت می‌کند و بیان می‌کند که با دیدن خال بتان، حالش تباه شده و از بی‌کرمی دنیا گلایه دارد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عمیق عاطفی و انتقاد اجتماعی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک یا مناسب نباشد.
شمارهٔ ۲۱۷
تا کی غم این جهان فرسوده خورم
تا چند جفای مردم سفله برم
چون خال بتان حال دلم گشت تباه
در چرخ کبودجامه خود نیست کرم
تا چند جفای مردم سفله برم
چون خال بتان حال دلم گشت تباه
در چرخ کبودجامه خود نیست کرم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
