هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از سرگردانی و عشق خود سخن می‌گوید و از زلف معشوق به عنوان عاملی برای این سرگردانی یاد می‌کند. او اظهار می‌دارد که حاضر است در برابر معشوق مانند گوی به هر سو روان شود.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، درک عمیق‌تر از شعر کلاسیک نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۲۵۸
تا چند کنی به عالمم سرگردان
یارب که که گفت که ز ما سرگردان
گر زلف توأم چو گو به چوگان بزند
چون گوی کنم در قدمت سر، گردان
یارب که که گفت که ز ما سرگردان
گر زلف توأم چو گو به چوگان بزند
چون گوی کنم در قدمت سر، گردان
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۵۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۵۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
