هوش مصنوعی:
شاعر از عشق و دل‌بستگی به معشوق می‌گوید و از رنج‌های عاشقی شکایت می‌کند. او از زلفِ درهم‌تنیدهٔ معشوق به عنوان دام یاد می‌کند و امیدش را به وصل، مانند روزه‌داری که انتظار افطار دارد، توصیف می‌کند.
رده سنی:
15+
متن دارای مضامین عاشقانه و احساسی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های ادبی مانند 'زلفِ درهم‌تنیده' و 'روزه‌دار' نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
شمارهٔ ۳۴۴
تا چند دلم را به غمی رام کنی
در سلسله زلف تو در دام کنی
در چین سر زلف تو گوش امید
تا چند چو روزه دار بر شام کنی
در سلسله زلف تو در دام کنی
در چین سر زلف تو گوش امید
تا چند چو روزه دار بر شام کنی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۴۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۴۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
