هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر به امید دیدار معشوقی خندان و زیبا مانند گل در بامداد است و خود را در مقایسه با معشوق، که مانند سروی بلندقامت است، کوچک و ناچیز می‌بیند. او معشوق را نور چشمان خود می‌خواند و از این که آیا در نظر معشوق نیز جایگاهی دارد، پرسش می‌کند.
رده سنی:
15+
این شعر دارای مفاهیم عاشقانه و ادبی است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۳۴۶
دارم به امید یار خندان دهنی
چون گل ز نسیم صبح در انجمنی
تو سرو چمانی و کجا در نظرت
ای نور دو دیده ی من آید چو منی
چون گل ز نسیم صبح در انجمنی
تو سرو چمانی و کجا در نظرت
ای نور دو دیده ی من آید چو منی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۴۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۴۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
