۲۰۴ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۰

چو نیست دسترسم آنکه بوسم آن پارا
بهر کجا که نهی پای بوسم آنجا را

تن هزار شهیدت فتاده بر سر کوی
باحتیاط نه ای دوست بر زمین پا را

برحم اگر بسوی کشتگان نمی نگری
نگه بجانب ایشان فکن تماشا را

بیا که بی گل رویت زبس هجوم ملال
نه سیر باغ شناسم نه گشت صحرا را

زرهروی اثری نیست اندر این وادی
بحیرتم زکه گیرم سراغ سلمی را

طبیب کیست کزو رنجه گشته ای زنها
بزهر شکوه میالا لب شکر خارا
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.