مرا کام دل گر زیاری برآید
خوشم، گر پس روزگاری برآید

زهم گر بر آید دو عالم چه پروا
مبادا که یاری ز یاری برآید

بما چند کاوش، حذر کن ز آهی
که از سینه دلفگاری برآید

فکندیم کشتی ببحری و مشکل
کزو پاره ای از کناری برآید

زصحرای عشقت گلست آنچه روید
محالست ازین دشت خاری برآید

طبیب و غم عشق او جای رحمست
چه از صرصری باغباری برآید