هوش مصنوعی:
این متن شعری است که با تصاویر زیبا و استعاری، گذر از شب به صبح را توصیف می‌کند. شاعر با استفاده از عناصر طبیعت مانند مرغ شب، مهر خاموشی، صبح، آسمان، زاغ شب و سنبل، فضایی شاعرانه و پراحساس خلق کرده است. در این شعر، پایان شب و آغاز روز با حرکات نمادین مانند برداشتن پرده، خنده صبح و برداشتن سایه‌بان به تصویر کشیده شده‌است.
رده سنی:
14+
این متن به دلیل استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده و همچنین مفاهیم انتزاعی، برای کودکان قابل درک نیست. نوجوانان و بزرگسالان با دانش ادبی بیشتر می‌توانند از زیبایی‌های این شعر لذت ببرند و معانی عمیق‌تر آن را درک کنند.
شمارهٔ ۱۵
دوش چون مرغ شب فغان برداشت
مهر خاموشی از دهان برداشت
صبح سرپوش زر کشیده چرخ
از طبقهای آسمان برداشت
زاغ شب در زمان که پشت نمود
بیضه از روی آشیان برداشت
ناتوان شکل کرد بالش چرخ
سر ز بالین قیروان برداشت
به شکر خنده ای که صبح بزد
سنبل از روی ارغوان برداشت
سایبان وش بد آفتاب ولیک
سایه بان سایه از جهان برداشت
آسمان زخمه صبوح شنید
زحمت سبحه از میان برداشت
دل بزد چنگ و دیده باده بریخت
عقل بنهاده نقل و خوان برداشت
صبح چون پرده کرد تیز آهنگ
این غزل زهره در زمان برداشت
مهر خاموشی از دهان برداشت
صبح سرپوش زر کشیده چرخ
از طبقهای آسمان برداشت
زاغ شب در زمان که پشت نمود
بیضه از روی آشیان برداشت
ناتوان شکل کرد بالش چرخ
سر ز بالین قیروان برداشت
به شکر خنده ای که صبح بزد
سنبل از روی ارغوان برداشت
سایبان وش بد آفتاب ولیک
سایه بان سایه از جهان برداشت
آسمان زخمه صبوح شنید
زحمت سبحه از میان برداشت
دل بزد چنگ و دیده باده بریخت
عقل بنهاده نقل و خوان برداشت
صبح چون پرده کرد تیز آهنگ
این غزل زهره در زمان برداشت
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
