هوش مصنوعی: این متن شعری است که با استفاده از تصاویر طبیعت مانند ماه، آتش، شمع، لاله، نرگس و بلبل، به بیان احساسات و مفاهیم عمیق مانند گذر زمان، عشق، غم و زیبایی‌های طبیعت می‌پردازد. شاعر با ترکیب عناصر طبیعی و احساسات انسانی، فضایی شاعرانه و نمادین خلق کرده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم نمادین و عمیق است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند غم و گذر زمان ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین باشد.

شمارهٔ ۷۱

رفت ز ماهی برون چشمه آتش فشان
شمع فلک را ز صفر سفره نهاد آسمان

شب ز چه کاهد چو شمع هر چه شب آمد از آنک
رفت به برج شمال خسرو گردون ستان

دوش به دست صبا لاله بر افروخت شمع
یعنی با عدل گل زان بود این را امان

در غم نقصان عمر لاله و شمعند از آنک
شد سیه و سوخته دود دل این و آن

در یرقان شد چو شمع دیده نرگس به باغ
تا جگر آب و خاک یافت ز گرمی نشان

مجلس انس است باغ گل می و بلبل حریف
لاله سیراب شمع نرگس تر نقل دان

من غلطم زانکه هست برق درخشنده شمع
لاله و ابر از صفت ساقی و رطل گران

باد که بد شمع کش تا که ره گل گشاد
فاخته دادش لقب پیک سلاطین نشان

سبزه زبان لابه کرد شمع صفت پیش باد
تا دهدش زینها ز آتش خویش ارغوان

مجلسیی شد چو شمع نرگس تر تا به صبح
باز نماید بدو فاخته سحرالبیان

داعی حق بلبل است در چمن ایرا که هست
وقت سحر در سخن نایب شمع جهان
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.