آب آن عارض خرم برخاست
تاب آن طره پر خم برخاست

آنکه بی عشق تو درمانم بود
شاد بنشست وز ماتم برخاست

وانکه می کرد سر اندر سر غم
پای کوبان ز سر غم برخاست

زخمهایی که زدی بر دل ما
همه بی زحمت مرهم برخاست

آتش سوختگان هم بنشست
دل افتاده ما هم برخاست

تو ندانسته ای ار نه چو مجیر
پاک بازی ز جهان کم برخاست