هوش مصنوعی: این متن به توصیف زیبایی‌های طبیعت در فصل بهار می‌پردازد. با تصاویر شاعرانه‌ای مانند بلبلان، باغ، گل‌ها و باد صبا، فضایی سرشار از نشاط و زندگی ترسیم می‌شود. همچنین، تضاد بین شادی گل‌ها و سوگواری بنفشه نشان‌دهنده تنوع حالات طبیعت است. در پایان، اشاره‌ای به شتاب شادمانه گیاهان برای پیوستن به سلطان جهان (احتمالاً بهار یا خداوند) دارد و از ارسلان به عنوان کسی یاد می‌کند که فتنه را از جهان برمی‌کند.
رده سنی: 12+ این متن دارای مفاهیم شاعرانه و نمادین است که ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از واژه‌ها و تصاویر مانند «فتنه» یا «سلطان جهان» نیاز به سطحی از بلوغ فکری برای تفسیر دارند.

شمارهٔ ۳۷

بلبلان رخت به باغ افگندند
زاغ را بار سفر می بندند

دل لاله به عبیر آلودند
دهن باد به مشگ آگندند

باغ با باد صبا هم سخن است
چه سخن همدم و هم سوگندند؟

صبح و گل خنده زنانند به هم
هر دو بر کار جهان می خندند

سوگوارست بنفشه که هنوز
سوسن و یاسمن اندر بندند

تازه رویند ریاحین الحق
عاقلان جز که چنین نپسندند

تازه رویی به تا چند از غم
چون درین دایره روزی چندند

می شتابند وشاقان چمن
تا به سلطان جهان پیوندند

ارسلان آنکه دل و همت او
بیخ فتنه ز جهان بر کندند
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.