هوش مصنوعی: این شعر به بیان تأثیرات پیری و سپیدی مو بر انسان می‌پردازد. شاعر از ناخواسته بودن این تغییرات و احساس ناراحتی خود از پیری زودرس می‌گوید. او همچنین به ناگزیر بودن این روند طبیعی و قضای الهی اشاره می‌کند.
رده سنی: 15+ این شعر به مفاهیم عمیق‌تری مانند پیری، تقدیر و احساسات انسانی می‌پردازد که درک آن‌ها برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و زبان شعر کلاسیک فارسی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۲۵

آنچه موی از جور با ما می کند
راست خواهی سخت رسوا می کند

چیست مقصودش که پیش از وقت خویش
از شب من صبح پیدا می کند

زرگر ایام در بازار عمر
مشگ ما را سیم سیما می کند

مردمان قصد کسان پنهان کنند
موی من قصد آشکارا می کند

روزگار از زحمت موی سپید
این سیاهی بین که با ما می کند

آمد و بنشست با روی سپید
در همه عالم چنینها می کند

من چه بد کردم که او هر ساعتی؟
با من آن بد را مکافا می کند

من جوان تازه و پیری مرا
قصدهای بی محابا می کند

هر چه کرد ایام اگر بر جای بود
این یکی باری نه بر جا می کند

دور گردون را گناهی نیز نیست
کین قضای حق تعالی می کند
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.