هوش مصنوعی: این متن شعری است که از زبان شاعر به مرغی پرواز کرده، مریم مقدس، و دیگر نمادها خطاب می‌کند و از دردها، رنج‌ها، و حالات روحی و عاطفی سخن می‌گوید. شاعر از وضعیت خود و دیگران در برابر مصائب زندگی می‌پرسد و به مفاهیمی مانند صبر، تقدیر، و تنهایی اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، موضوعاتی مانند رنج، تقدیر، و تنهایی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و عاطفی دارد.

شمارهٔ ۱۱

ای مرغ بر پریده به بالا چگونه ای؟
وی در باز رفته به دریا چگونه ای؟

ای مریم طهارت وی جوهر حیا!
در خلوت آشیان مسیحا چگونه ای؟

اینجا به ماتم تو جهانی سیاه شد
معلوم کن یکی که تو آنجا چگونه ای؟

از نکبت زمانه مگو کان چگونه بود؟
در زیر خاک تیره بگو تا چگونه ای؟

بگسسته بود رشته یکتای جان تو!
با آن گسسته رشته یکتا چگونه ای؟

تنها نبوده ای تو و عاجز به هیچ وقت
در زیر خاک عاجز و تنها چگونه ای؟

ای شمس دین و دولت وی کارساز ملک!
از سوز سینه و دل دروا چگونه ای؟

بود آن ستوده گوهر گویا ز کان تو
ای کان ز درد گوهر گویا چگونه ای؟

ما را ز درد دل شب خون رود ز چشم
پس تو که خسته دل تری از ما چگونه ای؟

این رنج دل قضای ازل قسمت تو کرد
از کارکرد نحن قسمنا چگونه ای؟
دل نیست کز غم تو دگر پاره پاره نیست
وین کار صعب را به جز از صبر چاره نیست؟
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: ترکیب بند
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.