هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از غم و اندوه ناشی از عشق سخن می‌گوید و بیان می‌کند که وجودش از غم فرسوده شده است. او معشوق را ناسازگار و بی‌وفا توصیف می‌کند و اشاره می‌کند که در عشق به او، مانند آستین گشاده‌ای است که غم آن را به‌طور کامل دربرگرفته است.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عاطفی پیچیده مانند عشق، غم و ناامیدی است که درک آن‌ها برای مخاطبان جوان‌تر دشوار بوده و ممکن است برای آن‌ها مناسب نباشد. همچنین، این متن نیاز به درک ادبیات کلاسیک و تمثیل‌های شعری دارد که معمولاً در سنین بالاتر بهتر درک می‌شوند.
شمارهٔ ۱۴
تن در غم تو همچو زه از کاستی است
واندر تو چو دامن همه ناراستی است
بر بسته شد از تو چو گریبان غم آنک
در عشق تو سر گشاده چون آستی است
واندر تو چو دامن همه ناراستی است
بر بسته شد از تو چو گریبان غم آنک
در عشق تو سر گشاده چون آستی است
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
