هوش مصنوعی:
شاعر از ناامیدی و اندوه خود می‌گوید، از اینکه تلاش‌هایش به ثمر نرسیده و دلش پر از غصه‌های تازه است. او خود را به سنبل تشبیه می‌کند و از معشوق می‌خواهد که از شهر نرود.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاطفی و غمگینانه است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره و تشبیه نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۱۳۴
هر تخم که کاشتم نیامد به درو
تا چند خودر کهنه دلم غصه نو
سنبل نیم ای صنم! که گویم که برو
زین شهر تو گوئی مرو ای باب مرو!
تا چند خودر کهنه دلم غصه نو
سنبل نیم ای صنم! که گویم که برو
زین شهر تو گوئی مرو ای باب مرو!
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
