هوش مصنوعی:
این شعر از حافظ، مخاطب را به می‌نوشی و غمگساری دعوت می‌کند و از قدرت معجزه‌آسای شراب در تبدیل غم به شادی سخن می‌گوید. همچنین به مفاهیمی مانند کشف رازها، تغییر ماهیت اشیا، و یادآوری قدرت الهی اشاره دارد.
رده سنی:
16+
این شعر حاوی مفاهیم عرفانی و استعاریِ مرتبط با شراب و مستی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا گمراه‌کننده باشد. همچنین درک عمیق این شعر نیاز به آشنایی با ادبیات کهن فارسی دارد.
شمارهٔ ۷۱
برخیز و بمیخانه خرام ای بت کشمیر
می خور که بمی گردد اندوه جوان پیر
آن ناقد هر گوهر و آن کاشف هر راز
کز رطل همی خندد چون برق بشبگیر
گر بوی بسنگ آرد سنبل دمد از سنگ
ور گونه بقبر آرد شنگرف شود قیر
بر یاد یکی بار خدائی که تو گوئی
با نصرت هم پشت است با دولت همشیر
می خور که بمی گردد اندوه جوان پیر
آن ناقد هر گوهر و آن کاشف هر راز
کز رطل همی خندد چون برق بشبگیر
گر بوی بسنگ آرد سنبل دمد از سنگ
ور گونه بقبر آرد شنگرف شود قیر
بر یاد یکی بار خدائی که تو گوئی
با نصرت هم پشت است با دولت همشیر
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
