هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر بیان می‌کند که اگر دلش به سوی هوا (آسمان) گرایش دارد، ماه او را به زمین پیوند می‌زند. همچنین اشاره می‌کند که سنبل و سمن به ماه جاه و شکوه می‌بخشند، اما از طرفی ماه نیز از آن‌ها تباه می‌شود. این متن ترکیبی از احساسات شاعرانه و تصاویر طبیعت است.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم شاعرانه و عرفانی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تصاویر پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۱۲۹
گر سوی هوا دلم همی جوید راه
پیوند مرا سوی زمین آمد ماه
بر سنبل و بر سمن بیفزاید جاه
کز سنبل و از سمن شود ماه تباه؟
پیوند مرا سوی زمین آمد ماه
بر سنبل و بر سمن بیفزاید جاه
کز سنبل و از سمن شود ماه تباه؟
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
