هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از رنج‌ها و سختی‌هایی که متحمل شده سخن می‌گوید، اما با وجود همه این مشکلات، خود را پرورده‌ی لطف و مهربانی می‌داند که از سوی معشوق یا پروردگارش دریافت کرده است. او بیان می‌کند که حتی اگر غم و غصه دنیا را ویران کند، باز هم به دلیل وابستگی به آب و خاکی که از آن پرورش یافته، احساس آرامش می‌کند. همچنین، شاعر از حس غبن و ناراحتی خود می‌گوید که به دلیل تعلق داشتن به کسی که او را آفریده است.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عرفانی و احساسی عمیق است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
شمارهٔ ۴۹
شاها سموم فاقه نهالی من بسوخت
آبیم ده ز لطف که پرورده ی توام
گر عالمم خراب کند غصه کی بود
چون ز آب و خاک نطق بر آورده ی توام
در دست چرخ ناکس چون من بسی است لیک
زان است غبن من که به کس کرده ی توام
آبیم ده ز لطف که پرورده ی توام
گر عالمم خراب کند غصه کی بود
چون ز آب و خاک نطق بر آورده ی توام
در دست چرخ ناکس چون من بسی است لیک
زان است غبن من که به کس کرده ی توام
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
