هوش مصنوعی:
این متن شعری از جنگ و رشادت سخن می‌گوید، جایی که دلاوران به زمین می‌افتند و دریاها گوهرهای خود را نمایان می‌کنند. فلک نیز از تیغ شمشیر می‌گرید. این شعر ترکیبی از حماسه، طبیعت و احساسات انسانی است.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عمیق حماسی و عرفانی است که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین ممکن است اشاره به جنگ و خشونت داشته باشد که برای گروه سنی پایین مناسب نیست.
شمارهٔ ۶۱
در رزم بر فلک زنی ار پر دلی کند
آنجا که سرکشان بزمین درکشند پای
بندند بر خراج بحار آنکه هر بهار
گرددزابرهم چو صدف گون گهر نمای
این خود بهانه ئی است بگریدفلک همی
با صد هزار دیده ز تیغت به های های
آنجا که سرکشان بزمین درکشند پای
بندند بر خراج بحار آنکه هر بهار
گرددزابرهم چو صدف گون گهر نمای
این خود بهانه ئی است بگریدفلک همی
با صد هزار دیده ز تیغت به های های
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
