هوش مصنوعی:
شاعر از درد و رنج خود می‌گوید و احساس می‌کند که هرچه به اطراف نگاه می‌کند، درد و اندوهش را در دیگران نیز می‌بیند. او از باد سحر و رنگ زرد به عنوان نمادهایی از غم و پژمردگی استفاده می‌کند.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عاطفی و استفاده از استعاره‌های شاعرانه ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. این متن更适合 افرادی که توانایی تحلیل احساسات پیچیده را دارند.
شمارهٔ ۶۷
نی باد سحر بادم سر دم ماند
نی گونه زر بروی زردم ماند
در هر که نگه کنم ازو زار ترم
هم درد من خسته به دردم ماند
نی گونه زر بروی زردم ماند
در هر که نگه کنم ازو زار ترم
هم درد من خسته به دردم ماند
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
