هوش مصنوعی:
متن یک شعر قدیمی است که در آن شاعر به ستایش شاهنشاه و آرزوی خوشبختی برای او و وطنش می‌پردازد. شاعر خود را بنده‌ای وفادار و نیک‌سخن می‌داند و از شاه می‌خواهد که رحمت خود را از او دریغ نکند.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم تاریخی و ادبی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، محتوای آن مرتبط با ستایش حکومت و مفاهیم قدیمی است که برای گروه سنی بالاتر مناسب‌تر است.
شمارهٔ ۱۰۶
شاهنشه را که بخت بادا وطنش
شد نیک فراموش ز بنده حسنش
امروز منم بنده نیکو سخنش
ای رحمت شاه یاد ندهی ز منش
شد نیک فراموش ز بنده حسنش
امروز منم بنده نیکو سخنش
ای رحمت شاه یاد ندهی ز منش
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
