هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که از مخاطب می‌خواهد از تعلقات دنیوی دست بردارد و به درون خود فرو رود تا به حقیقت وجودی خود و وحدت با عالم برسد. شاعر با استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های مختلف، مخاطب را به فرو رفتن در عمق جان و رها شدن از ظواهر دنیوی دعوت می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در این شعر نیاز به درک و تجربه‌ی بیشتری دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم انتزاعی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۷۰۳

ای دل به میان جان فرو شو
در حضرت بی‌نشان فرو شو

تا کی گردی به گرد عالم
یک بار به قعر جان فرو شو

گر می‌خواهی که کل شود دل
کلی به دل جهان فرو شو

دریا که تو را به خویشتن خواند
نعره‌زن و جان فشان فرو شو

چون نیست به جز فرو شدن روی
صد سال به یک زمان فرو شو

چون جمله فرو شدند اینجا
تو نیز درین میان فرو شو

گر بر تو فشاند آستین یار
سر بر سر آستان فرو شو

گر هیچ در امتحان کشیدت
مردانه در امتحان فرو شو

تا کی گردی به گرد هرکس
در هرچه دری در آن فرو شو

گر در روش تو نیست سودی
دل خوش کن و در زیان فرو شو

چون نیست یقین که محض جانی
دم درکش و در گمان فرو شو

گر پنهانی برآی پیدا
ور پیدایی نهان فرو شو

گر نیست به عز قرب راهت
در بعد به رایگان فرو شو

گر نتوانی چنین فرو شد
باری برو و چنان فرو شو

عطار چه در مکان نشستی
برخیز و به لامکان فرو شو
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۰۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۰۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.