هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از نگرانی‌های بی‌جا و دلبستگی به دنیای فانی انتقاد می‌کند و تأکید می‌نماید که تنها چیزی که از انسان گرفته می‌شود، جسم اوست و نباید مانند یک مزبله‌گو (کسی که به چیزهای بی‌ارزش توجه می‌کند) به امور بی‌اهمیت اندیشید.
رده سنی:
14+
مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در این شعر برای درک کودکان مناسب نیست و نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً از نوجوانی به بعد شکل می‌گیرد.
شمارهٔ ۱۷۳
تا چند زجان مستمند اندیشی
تا کی ز جهان پر گزند اندیشی
آنچه از تو ستانند همی کالبد است
یک مزبله گو مباش چند اندیشی
تا کی ز جهان پر گزند اندیشی
آنچه از تو ستانند همی کالبد است
یک مزبله گو مباش چند اندیشی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
