۱۸۳ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۷۵

جانم ز تو از واقعه تو حالی
آمد به لب و تو لب همی جنبانی

با بنده چنان زئی که چشمت نزنند
خواهی که عنایتی کنی ولی نتوانی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.