هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس ناتوانی و عجز انسان در برابر درک حقیقت و دانش الهی است. شاعر از محدودیت‌های ذهن و خیال خود در فهم اسرار وجود سخن می‌گوید و به عجز خود در برابر معصیت و گناه اعتراف می‌کند. او از خداوند طلب بخشش و فرصتی برای ذکر و عبادت می‌نماید.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و تشبیهات پیچیده ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۳

ای بسته دانش تو زبان سوآل ما
ناکرده شرح پیش تو معلوم مآل ما

شام و سحر تصور آثار صنع تست
نقش نگار خانه خواب و خیال ما

درک حقیقت تو محالست بر خیال
این آرزو کجا و خیال محال ما

داریم حال بد ز مآل فعال بد
ما را بحال ما نگذارد فعال ما

روزی که از تو هر عملی را جزا رسد
تعذیر ما بس است ز تو انفعال ما

ما را مجال ده که ز ذکر تو دم زنیم
بهر سخن دمی که نماید مجال ما

اظهار عذر ماست فضولی ز معصیت
بر روی زرد ما رقم اشک آل ما
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.