بیا ساقی آن لاله باغ ذوق
که دارم ازو بر جگر داغ شوق

بده پیشتر زانکه از روزگار
شود بقعه تربتم لاله زار

بیا ساقی آن صیقل زنگ غم
کز آن می شود هر غم بیش کم

بمن ده که بسیار غم می کشم
ز بسیاری غم ستم می کشم

بیا ساقی آن مرهم ریش دل
کزان می شود رفع تشویش دل

بمن ده که تشویش دارم بسی
ز تشویش من نیست آگه کسی

چو کیفیت می مرادست داد
بچارم قدح نشأه ام کن زیاد

که در چارمین نشأه شیدا شوم
باظهار اسرار گویا شوم