هوش مصنوعی: شاعر در این چامه، ستایش‌گرانه از مهارت‌های کلامی و هنری فردی سخن می‌گوید که مانند جادوگر در سخن و مانند کیمیاگر در نوشتن است. دانش و بینش او چنان است که گویی گوش‌ها را با گوشواره‌های دانش و چشم‌ها را با سرمه‌ی بینش می‌آراید. شاعر او را به عنوان خداوند سخن و برتر از دیگران توصیف می‌کند و دیگران را در مقایسه با او ناچیز می‌شمارد. همچنین، به دشمنان داد اشاره می‌کند و آرزوی نابودی آنان را دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم پیچیده‌ی ادبی و استعاره‌های غنی است که درک آن‌ها نیاز به دانش ادبی و بلوغ فکری دارد. همچنین، برخی اشارات به دشمنان و آرزوی نابودی آنان ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد.

شمارهٔ ۱ - خطاب به آقای میرزا احمدخان مدعی العموم

چامه من پیش گفتارت بدان ماند که کس
در سپهر آرد ستاره در بهشت آرد گیا

چون فراوان آزمودم دیدمت با دار و برد
در سخن جادو کنی وز خامه داری کیمیا

دانش از گفت تو در گوش اندر آرد گوشوار
بینش از کلک تو اندر دیده دارد توتیا

هوش را پوری و دانش را پدروین نی شگفت
کت رضی الدین خداوند سخن باشد نیا

تو سپهرستی و این بیناره گویان خاک ره
تو پرندستی و این بیداد جویان بوریا

دشمنان داد هرجا سر بر آرند از زمین
نرم کوبیشان چنان چون دانه اندر آسیا
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر بعدی:شمارهٔ ۲ - در نکوهش خطیبان بی زبان آغاز مشروطیت فرماید:«بوالعنبس »
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.