ایا خجسته دبیری که کلک مشکینت
سواد مقله بن مقله گشت در توقیع

رهین طبع بلیغت فرزدق است و جریر
غلام کلک رشیقت حریری است و بدیع

رفیعتر ز تو در روزگار نشناسم
که هم برتبه رفیعی و هم بنام رفیع

مرا که گوش ز گفتار ناکسان کر بود
شده است درگه اصغای گفته تو سمیع

خلیل احمد ای کاش زنده بود امروز
ز فکرت تو بیاموخت صنعت تقطیع

تو را عروضی و شاعر همی توان گفتن
نه آن کسی که نداند مدید را ز سریع

نسیم خوی تو در مرغزار فضل و هنر
همان کند که به بستان نسیم فصل ربیع

ازین سپس به بهشتت همی کنم تعبیر
که هم بطبع لطیفی و هم به قلب وسیع

ایا سپهر فصاحت ایا جهان کمال
که علم و فضل و هنر خاصه تو شد به جمیع

بدین دو بیت برای بروز مهر درون
بر آمدم به مقام جسارت و تصدیع

چو بالبداهه سرودم روا مدار که خصم
ز عیب جوئی بر شعر من کند تقریع

به بنده وعده الماس کرده بودی و کرد
تسامح تو به کامم شراب سم نقیع

روا مدار که من بنده در جهان گردم
شهید غصه الماس چون شهید بقیع