۱۹۲ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۰۱

دلبر ماه پیکر خود را
دیدم اندر چمن که گل میچید

خار گل دست آن پریرخ را
کرد مجروح و او همی خندید

گفتمش خنده چیست با من گفت
گل به از خود نمی تواند دید
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.