هوش مصنوعی:
این متن یک شعر است که در آن شاعر خود را به عنوان فردی دانا و خوش‌بیان معرفی می‌کند که توانایی سرودن اشعار زیبا و پرمحتوا را دارد. او از مهارت‌های خود در شعر و ادب سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که در میان مردم شناخته شده است. همچنین، شاعر به مقایسه خود با دیگران پرداخته و برتری خود را در هنر شاعری بیان می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم ادبی و زبانی پیچیده است که برای درک کامل آن، خواننده نیاز به دانش پایه‌ای در حوزه شعر و ادبیات فارسی دارد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات به کار رفته ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۲۰۸ - در ستایش صدر اعظم
آنکه درگاهش با چرخ همی گوید
نه مرا مانی و نه با تو رقیبستم
که تو مطموره بیدادی و من دایم
ملجا خائف و ما و ای غریبستم
ای خداوند پی مدح تو در محضر
من یکی شاعر دانای لبیبستم
که گهر ریزم و از غالیه دان خیزم
مشک تر بیزم و با نفخه طبیبستم
همه دانند ز قحطانی و عدنانی
بعد اما بعد این بنده خطیبستم
گر ادیبم بممالک شمری شاید
که ممالک را من نیک ادیبستم
نه مرا مانی و نه با تو رقیبستم
که تو مطموره بیدادی و من دایم
ملجا خائف و ما و ای غریبستم
ای خداوند پی مدح تو در محضر
من یکی شاعر دانای لبیبستم
که گهر ریزم و از غالیه دان خیزم
مشک تر بیزم و با نفخه طبیبستم
همه دانند ز قحطانی و عدنانی
بعد اما بعد این بنده خطیبستم
گر ادیبم بممالک شمری شاید
که ممالک را من نیک ادیبستم
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فع
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰۷ - خطاب بذکاء الملک
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۹ - در رباط سنگ بست بمدح مظفرالدین شاه سروده
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
