آنکه درگاهش با چرخ همی گوید
نه مرا مانی و نه با تو رقیبستم

که تو مطموره بیدادی و من دایم
ملجا خائف و ما و ای غریبستم

ای خداوند پی مدح تو در محضر
من یکی شاعر دانای لبیبستم

که گهر ریزم و از غالیه دان خیزم
مشک تر بیزم و با نفخه طبیبستم

همه دانند ز قحطانی و عدنانی
بعد اما بعد این بنده خطیبستم

گر ادیبم بممالک شمری شاید
که ممالک را من نیک ادیبستم