به ایرانیان روس بیداد کرد
گمانش که ایران تهی شد ز مرد

چو بیشه تهی ماند از نره شیر
شغالان در آیند در وی دلیر

تن خفته را مرده پنداشتند
پدید آمد آن کارزو داشتند

که خسبیده در بستر و مست خواب
تهی باشد از هوش و نیروی و تاب

شبیخون زند دزد مر خفته را
کند سخره فرزانه آشفته را

تنی را که جنبش ندارد ز خویش
نداند بد از خوب و اندک ز بیش

چه بر خاک باشد چه بر تخت عاج
چه در گور خسبد چه اندر دواج