هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عارفانه بیانگر احساسات شاعر نسبت به معشوق است. او از نگاه معشوق، ماه و طبیعت به عنوان نمادهای زیبایی و عشق یاد می‌کند و از درد فراق و جفای معشوق می‌نالد. شاعر همچنین به مفاهیمی مانند امید، دعا و تسلیم در برابر تقدیر اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عاشقانه و عارفانه عمیق است که درک آن‌ها ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، برخی از اشارات به درد و رنج عشق نیاز به بلوغ عاطفی دارد.

شمارهٔ ۹۹

مرا، کام دل، ازنگاهی برآید
که از کنج چشم سیاهی برآید

کند گر نه بانگ جرس رهنمایی
چه از سعی کم کرده راهی برآید؟!

شب عید، چشمم ببامی است کز وی
پی دیدن ماه، ماهی برآید

رخت ماه و بهتر ز ماهی که گاهی
رود در پس ابر و گاهی برآید

بشاهان رسد ناز چون من گدایی
که از خلوت چون تو شاهی برآید

مرا گر کشد، ور کند زنده شاید؛
کش این هر دو کار، از نگاهی برآید

نیارم ز کوی تو رفتی چو صیدی
که نتواند از صید گاهی برآید

جفایش مباد از دل دردمندی
شبی ناله یی، روزی آهی برآید

مکن رنجه، سرپنجه از بهر قتلم
چه از کشتن بیگناهی برآید؟!

دعا سرکنم کز لبت کام آذر
برآید الهی، الهی برآید
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.