هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه و عرفانی، زیبایی‌های معشوق و تأثیرات آن بر عاشق را توصیف می‌کند. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا مانند پسته خندان، دندان‌های مرواریدگونه، قامت بلند و موهای معطر، به مقایسه معشوق با عناصر طبیعی و ارزشمند می‌پردازد. همچنین، اشاره‌ای به مفاهیم عرفانی مانند توبه و قیامت دارد و تأکید می‌کند که بدون معشوق، همه چیز بی‌معنی است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات مانند توبه و قیامت نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۹۸
با پسته ی خندانت، شکر بچکار آید؟!
با لوء لوء دندانت، گوهر بچکار آید؟!
با قامت دلجویت، از سرو چه برخیزد؟!
با نکهت گیسویت، عنبر بچکار آید؟!
از وعده ی کوثر داد، زاهد ز میم توبه
غافل که چو می باشد، کوثر بچکار آید؟!
ما را بقیامت کار، افتاده پی دیدار؛
گر یار نبیند یار، محشر بچکار آید؟!
گفتیم: سکون ورزیم، افزود چو شوق، اما
چون غرقه شود کشتی، لنگر بچکار آید؟!
با لوء لوء دندانت، گوهر بچکار آید؟!
با قامت دلجویت، از سرو چه برخیزد؟!
با نکهت گیسویت، عنبر بچکار آید؟!
از وعده ی کوثر داد، زاهد ز میم توبه
غافل که چو می باشد، کوثر بچکار آید؟!
ما را بقیامت کار، افتاده پی دیدار؛
گر یار نبیند یار، محشر بچکار آید؟!
گفتیم: سکون ورزیم، افزود چو شوق، اما
چون غرقه شود کشتی، لنگر بچکار آید؟!
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
