هوش مصنوعی: شاعر از معشوق می‌پرسد چرا از نگاه کردن به او اجتناب کرده و هنگام سخن گفتن سکوت اختیار کرده است. سپس بیان می‌کند که گویی نگاهش باعث رنجش معشوق شده یا سخنانش شنیده نشده است.
رده سنی: 15+ محتوا دارای مفاهیم عاشقانه و احساسی است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و زبان شعر کلاسیک ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۱۷۲

گفتی: ز رخم چرا نظر پوشیدی؟!
هنگام سخن زبان به خود دزدیدی!

پندار که کردم نگهی، رنجیدی!
انگار که گفتم سخنی، نشنیدی!
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.