هوش مصنوعی:
شاعر از معشوق میپرسد چرا از نگاه کردن به او اجتناب کرده و هنگام سخن گفتن سکوت اختیار کرده است. سپس بیان میکند که گویی نگاهش باعث رنجش معشوق شده یا سخنانش شنیده نشده است.
رده سنی:
15+
محتوا دارای مفاهیم عاشقانه و احساسی است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسبتر است. همچنین، استفاده از استعارهها و زبان شعر کلاسیک ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۱۷۲
گفتی: ز رخم چرا نظر پوشیدی؟!
هنگام سخن زبان به خود دزدیدی!
پندار که کردم نگهی، رنجیدی!
انگار که گفتم سخنی، نشنیدی!
هنگام سخن زبان به خود دزدیدی!
پندار که کردم نگهی، رنجیدی!
انگار که گفتم سخنی، نشنیدی!
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.